Jeugdsportploeg

Sportclub L:ochem MO11-1
In het laatste seizoen van het bestaan van MO11-1 werd het team op de laatste speeldag kampioen in de tweede klasse (regionaal het een na hoogste niveau)!! Afgelopen seizoen was het laatste dat er een M(eiden)O(nder)11 bij Sportclub Lochem bestond. Vanaf dit seizoen spelen jongens en meiden t/m O11 gemengd bij de club. Precies zoals de KNVB dat voor meidenvoetbal voor ogen heeft. De MO11-1 van seizoen 18/19 bestond aan het begin uit 8 speelsters; een mix uit diverse teams. Precies genoeg om een team te vormen voor de competitie (O11 speelt op een half veld). Het niveauverschil was onderling vrij groot. Al heel snel kwamen daar drie nieuwe meiden bij. Het team bestond toen uit 11 speelsters, van wie 5 dat seizoen met voetbal begonnen, zonder (vaste) keepster. En vijf eerstejaars O11 speelsters. Ook de trainer was nieuw. Frank Wielaard was tot dat seizoen alleen assistent geweest bij de hoofdtrainer van de meidentak bij Sportclub Lochem, bij beurtelings MO15, MO17 en MO19. De begeleiding op zaterdag werd gedaan door Paul (out-of-box denkend) en Ronald (jarenlang voetbal/begeleiders ervaring); twee ouders van de meiden. Er waren geen verwachtingen voor het seizoen. De trainer kreeg vooraf te horen dat 'er niet veel overbleef' in MO11-1 om iets van te maken. Tijdens en na het seizoen werd met meer en meer respect gesproken over de ontwikkeling die het team doormaakte. Van 'dat wordt niks' naar kampioen! En ingehaald worden op de club door ouders, familie en bekenden. En een erehaag van MO19-1 en 'we are the champions'. Het was een geweldige ervaring, waar iedereen met veel plezier op terugkijkt. Onderstaand nog het seizoensverslag van de trainer, zoals dat op de website is verschenen: 'WAUW! Echt. Wat ontzettend knap. Ons jongste meidenteam is kampioen geworden. En hoe! In een groep met pittige tegenstanders. Een flink aantal knappe en krappe overwinningen, en maar één nederlaag. MO11-1 2018/2019 is een fantastische groep, ouders incluis. Sorry, wat? Overdreven? Helemaal niet! Ik zie ze nog aankomen op de eerste trainingsdag. Acht meiden. Huppelend. Lachend ook. Ik heb zo'n zin om ze van alles te leren! We doen een kennismakingsspel. Daarna de eerste echte oefening. Ik leg uit en er gaan vijf vingers omhoog. Allemaal vragen. Wat ik precies bedoel. En of ze even wat mogen drinken. De oefening begint. Twee meiden maken vrolijke radslagen tussendoor. Drie anderen gaan erbij zitten. Even rustig kletsen. Ik krab mijn achterhoofd. Het zijn leuke meiden, is mijn eerste conclusie. Maar hoe krijg ik ze in vredesnaam aan het trainen?! We spelen competitie. Eerste seizoenshelft. Tegen DZSV 1 & 2. Tegen Zutphen, Silvolde, Ulftse Boys en nog een paar. We verliezen van Grol en (ruim) van Ulftse Boys. En maar net van kampioen DZSV MO11-1, die alle anderen er dik opleggen. Jade is er intussen bijgekomen. Bescheiden, maar fanatieke balafpakker, die toen ze eenmaal ging scoren de smaak flink te pakken kreeg. En Marit. Jong, leergierig, slim ook. En onverwacht goed in positiespelletjes. Maar dat vertalen naar een wedstrijd koste nog wat tijd. En de meiden maken kennis met de Oranjeleeuwinnen in Utrecht, waar Zwitserland wordt verslagen. Tien meiden, tien ouders. MO11-1 is juichend op tv! Een topavond is het. En lekker laat thuis! Trainen gaat al snel beter. Passen, schieten, techniek, dribbelen, passeren. Alles komt voorbij. Het aantal radslagen per training neemt rap af. Net als de hoeveelheid vragen per oefening. Het tussendoor drinken wordt geschrapt. Wat blijft is plezier, kletsen en hard werken. We kunnen het inmiddels goed vinden, de meiden en ik. De tweede seizoenshelft begint. Ecé komt erbij. Rustig, balvast, goede pass, aardig schot. We winnen net van Zelos, ternauwernood van Kilder en heel knap van Ulftse Boys, waarvan we eerder dus ruim verloren. Ook Silvolde moet eraan geloven. En Keijenborg, nou ja, die doen ook mee aan onze competitie. Halverwege staan we bovenaan. Vijf punten los. Alles gewonnen. Weer naar de Oranjeleeuwinnen, nu tegen Mexico. Elf meiden en evenzoveel ouders deze keer. Ervaren inmiddels. En enthousiast natuurlijk. De returns. Spannend! Zouden we weer alles winnen? We spreken af gewoon lekker te gaan voetballen en het woord kampioenschap te bewaren voor als het zover is. Het wordt 1-5 bij Zelos. Uit tegen Ulftse Boys lopen we tegen de enige nederlaag van het seizoen aan. Die Ulftse meiden zijn ineens heel groot geworden... Kilder thuis, doordeweeks. Rust 1-3. Vraagje in de kleedkamer: "Zijn we soms bang om weer te verliezen?" Het antwoord: "Een beetje wel". Vraag: "Zullen we dan maar gewoon gaan winnen nu?" Het antwoord: "JAAAH!!" Het wordt 5-3. Ook tegen Silvolde zijn we nerveus, maar we winnen, met 4-1. En toen kon het niet meer fout. Uit naar Keijenborgse Boys. Dappere, maar hele jonge meiden nog. Het wordt 1-19. Kampioen! Speciale shirts, gebak, kinderchampagne, chips van de tegenstander (lief!), zingen, juichen, lachen, kletsen. Terug naar Lochem. Toeterend op de parkeerplaats aankomen. Ontvangen bij het hek door familie. Applaus van MO15-1 dat op het punt staat aan hun 2e helft te beginnen. Een erehaag van MO19-1. Mooi, de oudste voor de jongste meiden. Patat en drinken, toeters in de kantine. Feest! KAMPIOEN! Verdiend. De meiden hebben een seizoen lang goed en trouw getraind. Plezier en leren stonden voorop. Dat is gelukt. Inzy leerde passen en schieten zonder terug te stappen. Kletsen kon ze al... Evi vertelde honderduit op training en rende alle gaten achterin dicht. Iris ging van zitten en kletsen naar tegenhouden en scoren. De radslagen van Maud veranderden in lange ballen geven, scoren en tackelen. De snel passende Faye leerde tegenstanders passeren alsof die er helemaal niet waren. Plien kon al schieten en dribbelen, maar zette uiteindelijk en passant het hele team op de juiste plek. De linkerflank was voor Yara. Dribbelend, passend en schietend. En Eline tenslotte kwam op voetbal, leerde de techniek snel en ging en bleef scoren. En achter deze groep: hun ouders. Rijden, wassen, trainen, leiden, schema's maken, uitjes naar Oranje organiseren. En hondstrouw langs de lijn. Massaal en positief. Een voorbeeld voor hoe ouders zich horen te gedragen rond een wedstrijd. Het was me een plezier. Genieten. Een onvergetelijk seizoen. Dank aan iedereen die hieraan heeft bijgedragen. En gefeliciteerd. Allemaal. Trots. WAUW!'
VV Forza N5.1
Het team bestaande uit 6 fanatieke meiden, die naast volleyballen ook ontzettend veel lol met elkaar hebben is in april overtuigend kampioen geworden. Ze spelen het spel met volle overgave, duiken achter iedere bal aan. Geven geen enkel punt cadeau. Ze vinden elkaar makkelijk in het veld, wat leidt tot mooie aanvallen. Een genot om naar te kijken. Kortom, wij vinden het als vereniging het aanmelden tot jeugdsportploeg waard. De jeugd is de toekomst van de vereniging en we willen middels deze aanmelding de jeugd nog een extra stimulans geven. Hopelijk trekt het nog meer kinderen aan om te gaan volleyballen/sporten.
Lochemse hockeyclub MB3
Dit team is aan het begin van de competitie noodgedwongen bij elkaar gekomen. Zowel de MB3 als de MC3 kampten met een onvolledig team, door blessures en late afmeldingen. Hierdoor hebben we moeten besluiten om ze als 1 team door te laten gaan als MB3. Voor de wat jongere meiden een hele stap, en voor de wat oudere meiden misschien een stap terug. Echter het voordeel was dat iedereen die wilde, kon blijven hockeyen en daarin hebben ze elkaar gevonden. Met een gedreven coach en manager hebben ze er vanaf het begin het beste van gemaakt en werden ze al snel een team, waarin plezier én prestatie hand in hand gingen. Wat waren we dan ook trots dat juist dit team in hun klasse aan het eind van het seizoen zich kampioen mocht noemen ! Reden voor ons om LHC MB3 te nomineren voor jeugdsportploeg 2019.
Lochemse Hockeyclub MD1
De meisjes van LHC MD1 2018-2019 mochten afgelopen seizoen hun kampioenschap vieren. In een nek aan nek race met Haackey MD1, volgde op de laatste wedstrijddag de apotheose. Juist tegen de naast concurrent Haackey moest het kampioenschap worden binnen gehaald. In een zinderende wedstrijd, mocht LHC MD1 zich kampioen noemen, omdat ze de spannende wedstrijd met 2-1 wisten te winnen. Noemenswaardig was het feetsje dat beide partijen met elkaar na de wedstrijd hebben gevierd. De tegenstander toonde zich een waardig verliezer, door beide teams toe te spreken en een beker uit te reiken. Een kleinere voor het eigen team en een wat grotere voor het kampioensteam van LHC. Hierna werd er gezamenlijk gebak gegeten en wat gedronken. Zo kan het ook ! Voor deze mooie prestatie willen we LHC MD1 (2018-2019) nomineren voor jeugdsportploeg 2019.
VIOS jongens B 1
Het VIOS JB1 team is een gemixte team van jonge spelers en speelsters. Het team is dit jaar lichtelijk gewijzigd. Er zijn een 3 tal nieuwe jonge speelsters bij gekomen. Deze zijn snel opgenomen binnen het team en de teamspirit is dan ook hoog. Is ook te zien aan de prestaties. Het team is 1 wedstrijd voor het einde van het seizoen al kampioen geworden! Vanwege het gewijzigde team, nieuwe gezichten, maar toch prachtige prestaties verdienen ze het. Jeugdsportploeg van het jaar 2019.
SVBV Barchem JO17-1
Voor het eerst in de geschiedenis van SVBV wist het JO17-1 team de BEKER te winnen in het Zwaluwentoernooi van seizoen 2018-2019. Na de poulefase met 4 teams wisten de JO17-1 altijd te winnen. Op begin juni reisden de jongens van JO17-1 met leider Dinand Pardijs naar Hengelo (O) waar de finalewedstrijd op neutraal terrein werd gespeeld tegen NEO uit Bornebroek. Het was spannende match. Met de rust was de stand 1-0 voor. Vol vertrouwen begonnen de jongens dan de tweede helft, ondanks de warmte en het kunstgras, wisten ze hun mannetje te staan en werd er opnieuw gescoord. Grote vreugde bij de spelers en het publiek.

Reacties zijn gesloten.