Sportploeg

Team Iessel Diesel
In de limited superstock klasse zijn 11 tractoren die aan de start komen van een wedstrijd( 10 per jaar). De concurrentie is dus aanzienlijk en je moet bij blijven qua techniek, stuurkunst en balans van de tractor om in de punten te rijden. In 2019 zijn we 2de geworden in het nl kampioenschap. Een ware prestatie, als je weet dat mechanisch veel stuk kan gaan. Er soms gesleuteld moet worden in 1 week, onderdelen een speciale behandeling nodig hebben en dan toch aan de start verschijnen. Het is een echt team, samen sleutelen, uitdenken, trekker laden in bus, naar wedstrijd, trekker klaar maken voor de baan die er op dat moment ligt. Dit is in heel Nederland, maar ook in buitenland ( Duitsland, Zwitserland, België , Denemarken) en natuurlijk de thuiswedstrijd in Lochem. Ze verdienen als team een pluim!
De Meiden van Haarman
Niet voor iedereen is het hebben van een eigen pony of paard weggelegd, daarom is het heel dat er maneges zijn om toch de paardensport te kunnen beoefenen. Wanneer de manege ook nog aangesloten is bij de nationale bond KNHS/FNRS dan kun je, wanneer de manege dit ook wil, meedoen aan de landelijke springcompetitie. Je gaat dan met de paarden en pony's van jouw manege naar een andere manege om daar de regiofinale te rijden. Je rijdt dan tegen allemaal andere manegeruiters, er wordt gereden in 3 verschillende klassen. S40 S60 en S80. In elke klasse mogen maximaal 6 ruiters van 1 ruitersportcentrum meedoen.. Vanuit de regiofinale gaan er een aantal ( 12 ) door naar de halve finale en de beste 20 ruiters uit elke klasse strijden in Ermelo op het federatiecentrum om de titel Best Springend Ruitersportcentrum van Nederland. Het springteam van MvH heeft het afgelopen jaar bijzonder goed gedaan. Zij zijn met 17 ruiters begonnen, daarvan mochten er maar liefst 14 door naar de halve finale.. Uiteindelijk hebben er 10 ruiters meegedaan aan de finale in Ermelo Zowel de S40 als de S60 zijn gewonnen door ruiters van MvH. Ook de andere ruiters eindigden bijna allemaal in de top 10!!! Door deze prachtige prestaties hebben zij de titel "Best springend ruitersportcentrum van Nederland " gewonnen..Een prestatie om trots op te zijn!!
Team 1 L.T.T.C. De Toekomst
Na 3 opeenvolgende kampioenschappen eindigt dit team als tweede in de 1e divisie en maakt komend seizoen kans op promotie naar de eredivisie. Het team bestaande uit het 16-jarige jeugdtalent en huidig Sportvrouw van de gemeente Lochem, Emine Ernst, de 18-jarige Roel Bogie, de 20-jarige Rutger Carelse, nestor Erik Ernst en coach Tom Bleumink heeft zich met 3 kampioenschappen op rij, in twee jaar tijd, van de hoogste afdelingsklasse weten op te werken naar de 1e divisie. Daarin eindigen ze dit jaar als 2e en mogen ze zich rekenen tot de beste 10 teams van Nederland.
Sportclub Eefde 1
Sportclub Eefde is na het behalen van het kampioenschap op dit moment het hoogst spelende zaterdag voetbal team in de standaard klasse binnen de gemeente Lochem ( 3e klassa A ). Zeker voor een kleine dorpsclub als Sportclub Eefde een bijzondere prestatie. Voor Sportclub Eefde het eerste kampioenschap in meer dan 10 jaar. Met name het behalen van het kampioenschap op het terrein van rivaal Harfsen gaf hier nog een extra dimensie aan.
Tafeltennisvereniging Gorssel 2e team
In dit team spelen o.a. mannen van 83, 76 en 71 jaar, Ondanks hun leeftijd zijn ze nog zeer gemotiveerd om veel jongere tegenstanders te verslaan. Ze zijn gepromoveerd naar de 5e klasse
Sportclub Lochem MO11-1
In het laatste seizoen van het bestaan van MO11-1 werd het team op de laatste speeldag kampioen in de tweede klasse (regionaal het een na hoogste niveau)!! Afgelopen seizoen was het laatste dat er een M(eiden)O(nder)11 bij Sportclub Lochem bestond. Vanaf dit seizoen spelen jongens en meiden t/m O11 gemengd bij de club. Precies zoals de KNVB dat voor meidenvoetbal voor ogen heeft. De MO11-1 van seizoen 18/19 bestond aan het begin uit 8 speelsters; een mix uit diverse teams. Precies genoeg om een team te vormen voor de competitie (O11 speelt op een half veld). Het niveauverschil was onderling vrij groot. Al heel snel kwamen daar drie nieuwe meiden bij. Het team bestond toen uit 11 speelsters, van wie 5 dat seizoen met voetbal begonnen, zonder (vaste) keepster. En vijf eerstejaars O11 speelsters. Ook de trainer was nieuw. Frank Wielaard was tot dat seizoen alleen assistent geweest bij de hoofdtrainer van de meidentak bij Sportclub Lochem, bij beurtelings MO15, MO17 en MO19. De begeleiding op zaterdag werd gedaan door Paul (out-of-box denkend) en Ronald (jarenlang voetbal/begeleiders ervaring); twee ouders van de meiden. Er waren geen verwachtingen voor het seizoen. De trainer kreeg vooraf te horen dat 'er niet veel overbleef' in MO11-1 om iets van te maken. Tijdens en na het seizoen werd met meer en meer respect gesproken over de ontwikkeling die het team doormaakte. Van 'dat wordt niks' naar kampioen! En ingehaald worden op de club door ouders, familie en bekenden. En een erehaag van MO19-1 en 'we are the champions'. Het was een geweldige ervaring, waar iedereen met veel plezier op terugkijkt. Onderstaand nog het seizoensverslag van de trainer, zoals dat op de website is verschenen: 'WAUW! Echt. Wat ontzettend knap. Ons jongste meidenteam is kampioen geworden. En hoe! In een groep met pittige tegenstanders. Een flink aantal knappe en krappe overwinningen, en maar één nederlaag. MO11-1 2018/2019 is een fantastische groep, ouders incluis. Sorry, wat? Overdreven? Helemaal niet! Ik zie ze nog aankomen op de eerste trainingsdag. Acht meiden. Huppelend. Lachend ook. Ik heb zo'n zin om ze van alles te leren! We doen een kennismakingsspel. Daarna de eerste echte oefening. Ik leg uit en er gaan vijf vingers omhoog. Allemaal vragen. Wat ik precies bedoel. En of ze even wat mogen drinken. De oefening begint. Twee meiden maken vrolijke radslagen tussendoor. Drie anderen gaan erbij zitten. Even rustig kletsen. Ik krab mijn achterhoofd. Het zijn leuke meiden, is mijn eerste conclusie. Maar hoe krijg ik ze in vredesnaam aan het trainen?! We spelen competitie. Eerste seizoenshelft. Tegen DZSV 1 & 2. Tegen Zutphen, Silvolde, Ulftse Boys en nog een paar. We verliezen van Grol en (ruim) van Ulftse Boys. En maar net van kampioen DZSV MO11-1, die alle anderen er dik opleggen. Jade is er intussen bijgekomen. Bescheiden, maar fanatieke balafpakker, die toen ze eenmaal ging scoren de smaak flink te pakken kreeg. En Marit. Jong, leergierig, slim ook. En onverwacht goed in positiespelletjes. Maar dat vertalen naar een wedstrijd koste nog wat tijd. En de meiden maken kennis met de Oranjeleeuwinnen in Utrecht, waar Zwitserland wordt verslagen. Tien meiden, tien ouders. MO11-1 is juichend op tv! Een topavond is het. En lekker laat thuis! Trainen gaat al snel beter. Passen, schieten, techniek, dribbelen, passeren. Alles komt voorbij. Het aantal radslagen per training neemt rap af. Net als de hoeveelheid vragen per oefening. Het tussendoor drinken wordt geschrapt. Wat blijft is plezier, kletsen en hard werken. We kunnen het inmiddels goed vinden, de meiden en ik. De tweede seizoenshelft begint. Ecé komt erbij. Rustig, balvast, goede pass, aardig schot. We winnen net van Zelos, ternauwernood van Kilder en heel knap van Ulftse Boys, waarvan we eerder dus ruim verloren. Ook Silvolde moet eraan geloven. En Keijenborg, nou ja, die doen ook mee aan onze competitie. Halverwege staan we bovenaan. Vijf punten los. Alles gewonnen. Weer naar de Oranjeleeuwinnen, nu tegen Mexico. Elf meiden en evenzoveel ouders deze keer. Ervaren inmiddels. En enthousiast natuurlijk. De returns. Spannend! Zouden we weer alles winnen? We spreken af gewoon lekker te gaan voetballen en het woord kampioenschap te bewaren voor als het zover is. Het wordt 1-5 bij Zelos. Uit tegen Ulftse Boys lopen we tegen de enige nederlaag van het seizoen aan. Die Ulftse meiden zijn ineens heel groot geworden... Kilder thuis, doordeweeks. Rust 1-3. Vraagje in de kleedkamer: "Zijn we soms bang om weer te verliezen?" Het antwoord: "Een beetje wel". Vraag: "Zullen we dan maar gewoon gaan winnen nu?" Het antwoord: "JAAAH!!" Het wordt 5-3. Ook tegen Silvolde zijn we nerveus, maar we winnen, met 4-1. En toen kon het niet meer fout. Uit naar Keijenborgse Boys. Dappere, maar hele jonge meiden nog. Het wordt 1-19. Kampioen! Speciale shirts, gebak, kinderchampagne, chips van de tegenstander (lief!), zingen, juichen, lachen, kletsen. Terug naar Lochem. Toeterend op de parkeerplaats aankomen. Ontvangen bij het hek door familie. Applaus van MO15-1 dat op het punt staat aan hun 2e helft te beginnen. Een erehaag van MO19-1. Mooi, de oudste voor de jongste meiden. Patat en drinken, toeters in de kantine. Feest! KAMPIOEN! Verdiend. De meiden hebben een seizoen lang goed en trouw getraind. Plezier en leren stonden voorop. Dat is gelukt. Inzy leerde passen en schieten zonder terug te stappen. Kletsen kon ze al... Evi vertelde honderduit op training en rende alle gaten achterin dicht. Iris ging van zitten en kletsen naar tegenhouden en scoren. De radslagen van Maud veranderden in lange ballen geven, scoren en tackelen. De snel passende Faye leerde tegenstanders passeren alsof die er helemaal niet waren. Plien kon al schieten en dribbelen, maar zette uiteindelijk en passant het hele team op de juiste plek. De linkerflank was voor Yara. Dribbelend, passend en schietend. En Eline tenslotte kwam op voetbal, leerde de techniek snel en ging en bleef scoren. En achter deze groep: hun ouders. Rijden, wassen, trainen, leiden, schema's maken, uitjes naar Oranje organiseren. En hondstrouw langs de lijn. Massaal en positief. Een voorbeeld voor hoe ouders zich horen te gedragen rond een wedstrijd. Het was me een plezier. Genieten. Een onvergetelijk seizoen. Dank aan iedereen die hieraan heeft bijgedragen. En gefeliciteerd. Allemaal. Trots. WAUW!'
Sportclub Lochem 2
Toen trainer Marco Botterblom vier jaar geleden begon als trainer bij Lochem 2, krabde hij zich wel eens achter de oren. Waar was hij eigenlijk ingestapt? Trainingen werden matig bezocht, het team leek op een dood spoor beland en voor een grote club als Lochem speelde het tweede elftal toch wel beneden zijn stand. Terwijl iedereen weet, dat een eerste team van een vereniging alleen succesvol kan zijn als er een sterk tweede team achter zit. Voetbaltrainers hebben nog wel eens de neiging af te haken als de omstandigheden niet ideaal zijn. Maar Botterblom rechtte zijn rug en ging aan de slag. Langzaam maar gestaag kreeg hij de spirit terug in Lochem 2. In het 2e seizoen van Botterblom werd Lochem 2 met een overweldigende voorsprong kampioen in de derde klasse en promoveerde. In 2019 werd Lochem 2 opnieuw kampioen, nu in de tweede klasse. Inmiddels is Lochem 2 een middenmoter in de eerste klasse. Het team blinkt uit in werklust, teamgeest en sportiviteit. Een mooie mix van ervaring en jeugdig elan. Hoewel de ploeg regelmatig haar beste spelers moet uitlenen aan Lochem 1, aks daar spelers geschorst of geblesseerd zijn, weet het team constant btw presteren. Lochem 2 is terug waar het hoort. Botterblom neem aan het einde van dit seizoen afscheid. Met opgeheven hoofd. De aanhouder wint!
Witkampers Vrouwen 1
Voor zo'n relatief klein dorp en bescheiden voetbalvereniging is het een unicum dat het vrouwen 1 team zo hoog speelt (boven de hoofdklasse zit alleen nog de topklasse en de eredivisie). Niet alleen het kampioenschap in de 1e klasse (landelijk) is een enorme prestatie, ook in de hoofdklasse doet vrouwen 1 heel goed in de subtop mee. Dit alles zorgt voor een positieve uitstraling van het vrouwenvoetbal in de hele omgeving.
JO13-1
De jongens van Sportclub Lochem O13-1 hebben een fantastich resultaat neergezet door kampioen te worden in de Hoofdklasse. In een competitie met teams uit de wijde regio was elke wedstrijd spannend en er was vantevoren zeker geen uitgesproken favoriet voor de titel. Dit topteam gaat voor elkaar door het vuur en heeft geen vedettes. Als de een wat minder is pakt de ander het op. Ze hebben plezier, ze worden beter, blessures vallen gelukkig mee en ze hebben een prima conditie waardoor ze vaak richting het einde van de wedstrijd het verschil kunnen maken. Ze tonen onverzettelijkheid in elke wedstijd en hanteren hun drie s'en: slim, stoer en scherp! Dit team gaat een mooie toekomst tegemoet in de regio en hun trouwe supportersschare kijkt uit naar de komende wedstrijden!
Heren Harfsen1 (aanvoerder Leo van Hattum)
Deze heren (Henk Kerkdijk, Jordi Bultman, Patrice Kessels, Ko Poot, Michel Vinke en aanvoerder Leo van Hattum) tennissen al enige jaren met elkaar competitie. Op 1 juni 2019 was het eindelijk zo ver, ze werden kampioen van hun afdeling. Ze behaalde 34 punten (van de 42 die er te halen waren). Ondanks dat het regelmatig zindert van de hitte op de tennisbaan tijdens de voorjaarscompetitie, geven deze heren nooit op. Ze blijven knokken om in zowel de enkels als de dubbels die er gespeeld worden op een speeldag de winst binnen te slepen. Deze toppers zorgen elke week weer voor prachtig tennisspel, de ene week thuis in Harfsen, de andere week bij een tegenstander ergens in de Achterhoek. Behaalde prestatie:Eerste geworden in de KNLTB voorjaarscompetitie 2019 Heren 35+ zaterdag in de 3de klassen afdeling 10
v.v. Gorssel VR30+ 1
Sinds september 2018 heeft v.v. Gorssel een enthousiaste groep dames de handschoen, of liever gezegd de voetbalschoenen (weer) aangetrokken hebben om een damesvoetbalteam te formeren. Na een korte periode van alleen maar trainen hebben zij meegedaan met de voorjaarscompetitie van seizoen 2018-2019. Na een spannende laatste speelavond, de dames spelen 7 tegen 7 in toernooi vorm, werd met 1 punt voorsprong gestreden om het kampioenschap. Naaste concurrent RDC bleek echter te sterk en Gorssel veroverde de tweede plek. In totaal werden in deze competitieronde 10 van de 12 wedstrijden gewonnen! Sinds de start is het team, dat door verschillende trainers wordt getraind, flink uitgebreid! Daar waar het team startte met 6 dames, zijn er nu 20 dames die op de vrijdagavond trainen. Deze trainingsarbeid en inzet werd op 29 november 2019 beloond met het kampioenschap van de najaarscompetitie. Met 2 punten voorsprong op Hector 1 zijn de dames van v.v. Gorssel kampioen geworden!

Reacties zijn gesloten.